Møt den nye sektorleiaren

I april meldte Kvinnherad kommune om kven det var som skulle ta over stillinga som sektorleiar for omsorg, helse og sosial: Åslaug Brænde skulle erstatta Bjørg Wangensten.

– Åslaug er sjukepleiar med vidareutdanning i mellom anna psykisk helse, helsefremjande og førebyggande arbeid. Ho vil tiltre i stillinga i løpet av sommaren, skreiv kommunen då.

Åslaug Brænde (54), som kom frå stillinga som einingsleiar i Bjørnafjorden kommune, er no på plass i Kvinnherad. Då Grenda var innom for å bli betre kjend med den nye sektorleiaren, hadde ho hatt sine første to veker i ny jobb og ny kommune. Så langt er førsteinntrykket hennar svært godt, og ho har blitt tatt godt imot.

Røter frå Hardanger

Men før samtalen gjekk vidare inn på tankane rundt den nye jobben, baud Brænde på ein kort bakgrunnspresentasjon.

– Eg er fødd på Voss, og budde mine første år i Granvin. Mor mi kom frå Sørfjorden, og vi har framleis ei lita hytte i Hardanger. Så regionen her har alltid vore ein del av identiteten min, fortel ho frå kontoret sitt på Rådhuset.

Der står tre bilete lent inn mot veggen på kontorgolvet, klare til å hengast opp. Eitt måleri er allereie kome på plass, men Brænde påpeikar, nesten unnskyldande, at ho ikkje er kome heilt på plass enno. Kontoret har heller ikkje vore ein mykje nytta opphaldsstad dei siste to vekene, då ho har vore mykje på farten rundt om i kommunen for å gjera seg kjend med sektoren ho no skal leia.

Sjølv om Åslaug har røter til Hardanger, er det i Bergen ho har budd størsteparten av livet. Og sjølv om ho no har ein leilegheit i Rosendal, har ho framleis bustadadresse i Bergen, og pendlar heim i helgene.

– Der har eg mannen min, og ein vaksen son.

– Du får ikkje heimlengt?

– Nei, det er faktisk ganske godt å ha vekedagane for meg sjølv. Såleis slepp eg til dømes dårleg samvit for å jobba på ettermiddagen. Dessutan er det ekstra fint å koma heim. Eg kjem til duk og dekka bord, og får skikkeleg oppvarting, smiler ho blidt.

Sidan ho har ein mann som er glad å gå i fjellet, reknar ho med at mange helger også blir nytta i Kvinnherad i tida framover.

Breid kompetanse innan helse og omsorg

Brænde har lang erfaring innan helse og omsorgssektoren, og opplyser at ho har jobba med dette i meir enn 30 år. I botn har ho sjukepleiarutdanning, og vidare har mellom anna kompetansen forgreina seg til helsefremjande og førebyggjande arbeid, psykisk helse, pasienttryggleik og leiing.

Med så lang fartstid har ho dessutan vore med på fleire reformar og omstruktureringsprosessar, kor ho mellom anna trekkjer fram si rolle i arbeidet med undervisningsheimetenester.

Undervisningsheimetenestene var knytt til metodar for å betra pleie, omsorg og behandling innan tenesta, og gjekk mellom anna på å utvikle program for fallførebygging og andre pasienttryggleikstiltak. Frå 2011 vart satsinga kalla Utviklingssenter for sjukeheimar og heimetenester, og alle einingar fekk same ansvar og oppgåver.

Under desse prosessane hadde Brænde ansvaret for å hjelpe kommunane i Hordaland med samanslåinga av sjukeheim- og heimetenestene. Kvinnherad var ein av kommunane ho samarbeidde med under desse prosessane.

Frivilligheit og samarbeid er viktig

I Kvinnherad har ho også vore med på eit tverrfagleg og -kulturelt prosjekt, mellom skule- og helsesektoren, samt mellom Norge og Slovenia. Målet var å skape større kontakt mellom generasjonane.

– Prosjekt vart kalla «intergenerational approach». Elevar frå Malmanger skule las til dømes for dei eldre på Rosendalstunet. Slik fekk elevane lesetrening, og dei eldre fekk sosial kontakt. Prosjektet gjekk over to år, og resulterte mellom anna i ei kokebok, fortel Brænde engasjert.

Dette er no ti år sidan, og kokeboka «Knaskefisk» er det truleg fleire som har ståande heime i kokebokhylla. Men det var også gode erfaringar å hausta frå det internasjonale samarbeidet.

– Vi lærte mykje av Slovenia som var svært dyktige på å skape mykje aktivitet, til trass for små ressursar. Dei hadde ein veldig sterk frivillig sektor der, understrekar ho, og legg til:

– Kontakten eg fekk til Kvinnherad då, og innblikket i korleis dei jobba ved Rosendalstunet og i sektoren her, imponerte meg!

Erfaringa frå den slovenske frivilligheita tenkjer Brænde framleis er viktig, og det er noko ho som sektorleiar ønskjer å vera med på å leggja til rette for i Kvinnherad.

– Korleis kan ein hjelpe kvarandre på tvers av einingar og sektorar? Er det ting her vi kan gjera annleis? Eg meiner det er viktig å invitere til idémyldring, og sjå på kva moglegheiter ein har. Det er jo ikkje slik at det berre finst ein veg til løysinga. Det handlar mykje om kva vi kan få til saman, slår ho fast.

Kan vera noko å hente i sektor-strukturen

Sjølv om Åslaug no skal leie helse og omsorgssektoren i Kvinnherad, er altså ikkje dette eit arbeid ho står einsam i.

– Eg skal jo ikkje gjere denne jobben åleine. Men det er tretten einingar og ein del lause funksjonar underlagt mitt ansvarsområde, og det er truleg i strukturen og sjølve organiseringa av denne sektoren at ein har mest å hente framover.

Med lause funksjonar meiner ho til dømes tenester innan IKT, musikkterapeutar og andre konsulentar. Desse tenkjer Brænde mogleg kan inngå i ansvaret til ein av einingsleiarane, i staden for å vera sektorleiar sitt ansvar.

– Men dette er ting vi må sjå på i fellesskap. Målet blir å bruke ressursane våre på ein fornuftig og berekraftig måte, noko som vil vera nyttig for alle i sektoren, meiner ho.

Rusta for framtida

Eit anna område ho ser potensiale i framover er gjennom modernisering. Her inngår til dømes oppgradering av bygningsmassar, samt den digitale utviklinga som er i frammarsj. På sistnemnde meiner Brænde at Kvinnherad har ein fordel.

– Når det kjem til velferdsteknologi har Kvinnherad vist seg som ein framoverlent kommune, mellom anna med å testa ut nye løysingar, som gps og digitale pillebrett. Den teknologiske utviklinga vil nok føre til endringar i arbeidsoppgåvene våre framover, og også her vil det truleg vera ressursar å hente, spår Brænde, før ho held fram med å peike på nokre av utfordringane i sektoren.

– Rekruttering er ei stor utfordring, ikkje berre for Kvinnherad, men også elles i Norge. På dette feltet er det eit stykke å gå, men også her er det moglegheiter. Ei utdanning innan helsesektoren er ein godtepose, slik eg ser det!

I denne godteposen ligg det mellom anna ein tryggleik i arbeidsmarknaden – det er alltid behov for sjukepleiarar, og ein er såleis sikra jobb. Grunnutdanninga er dessutan nyttig uansett kor ein endar opp.

Sektoren byr, slik Brænde ser det, på eit variert spekter av stillingar. Forsking, IKT og leiing er nokre av moglegheitene, samstundes som ein kan spesialisere seg innan eit bestemt felt, eller satse på ei generell sjukepleiarutdanning.

– Det er ei svært attraktiv og naudsynt utdanning. Vi står ikkje i fare for å bli permitterte. Vi får til mirakel kvar dag. Vi er vinnarlaget! seier Brænde overtydande, og gjer samstundes det ho meiner må til for å møte utfordringa med rekrutteringa: Ho snakkar opp dei positive sidene ved yrket.

Fantastiske Kvinnherad

Det er ikkje berre yrket generelt ho snakkar opp, men også dei tilsette i sektoren i Kvinnherad.

– Kvinnherad har så mange dyktige medarbeidarar, og det har vore stor satsing på kompetanseutvikling, og det er mange gode ressursar her, rosar Brænde engasjert.

Kommunen og den vakre naturen vert også omtala i rosande ordlag, og Åslaug er beint fram lukkeleg for å ha flytta til Hardanger.

– Kvinnherad er jo heilt fantastisk! Eg er veldig nøgd med å ha dette som base, seier ho og hintar med det om kva interesser ho dyrkar.

– Så kva gjer du på fritida? undrar eg.

– Eg er glad i å gå turar, og har gått ein del i baronihagen og rundt om her i nærområdet allereie. Og så er eg veldig glad i å fotografere. Eg tar masse bilete kvar dag, og har stor glede av det, fortel ho.

Brænde ønskjer å bli kjent med kommunen og vera ein del av miljøet her. Å dyrke hobbyane sine er ein del av dette.

– Elles likar eg veldig godt å reise, og har mellom anna reist USA på tvers fleire gonger, held ho muntert fram.

Nullstilte seg med frivillig arbeid i flyktningleir

Frå studietida og gjennom arbeidslivet har ho eit nettverk av vener både i inn- og utland, og desse reiser ho gjerne på besøk til. Og sjølv om det har blitt mindre reising under koronaen, fekk Brænde seg ei svært meiningsfull reise like før ho tok til i stillinga som sektorleiar.

I slutten av juni reiste ho nemleg til flyktningleiren KaraTepe på Lesvos for å jobbe som frivillig i fem veker. Dette gjorde ho for å omstille seg og for å få ein ny dimmensjon på det ho skulle til med i den nye jobben. Brænde sitt personlege engasjement for flyktingane og menneskerettane skin tydeleg gjennom når ho fortel.

– Eg var ein av dei eldste som var der, og det var mange unge blant dei frivillige. Det gav meg eit håp om at ting kan gå mykje betre framover enn det gjer no. Det var ganske brutalt… Ein kan jo berre vera eit medmenneske, men ein kan også fortelje om det ein har opplevd, seier ho smilande alvorleg.

Brænde var med i eit team som hjelpte til med at familiar fekk reine klede, noko ho opplevde som veldig meiningsfullt.

I løpet av det fem veker lange opphaldet fekk dei frivillige svært nær kontakt med dei som budde i leiren, og det eine måleriet som allereie er kome på plass på kontoret hennar kjøpte ho av ein afghansk flyktning ho møtte der, Shukran Shirzad.

– Både han og kona hans var kunstnarar. Eg falt sånn for dette biletet, så eg måtte kjøpe det av han. Eg lova at eg skulle henge det på kontoret på den nye jobben min, og at han skulle få bilete av det når det var på plass. Det må eg hugse å gjere, seier ho.

Må finne ein berekraftig kurs

Avslutningsvis får Brænde spørsmål om kor ho ser Kvinnherad kommune sin sektor for omsorg, helse og sosial om fem til ti år.

– Eg trur at tilsette og tillitsvalte er med på å tenkje framover, og det blir viktig å spørje oss sjølv om løysingane vi kjem fram til vil vera berekraftige i framtida. Elles håpar eg at vi har ein organisasjon som gjer at dei tilsette føler at dei har nok tid og rom til å gjennomføre arbeidsoppgåvene sine.

Brænde meinar vidare at det er viktig å leggje til rette for at innbyggjarane kan planlegge sin eigen alderdom i større grad, slik at dei blir betre rusta til å klare seg sjølv så lenge som mogleg. Ho ønskjer også å jobbe for å sikre eit godt omdøme til sektoren, slik at fleire unge vel denne yrkesvegen, mellom anna ved å trekkje dei positive tinga fram i lyset.

Ein av desse serverer ho på strak arm:

– Vi har så mange utruleg flotte og dedikerte medarbeidarar her i kommunen, og eg har full tru på at vi skal klare dette saman!