Førstereisgutane fortel

Den 17. årboka av Kvinnhersminne er ferdig. Gjennomgangstema er første reisa til sjøs for unge kvinnheringar.

Eitt stykke om handelsstaden Dimmelsvik og 17 stykke om livet på sjøen utgjer boka. Redaktør Lars Jostein Rørvik har fått både ein sjømannsprest med røter i Ølve, ei messejente og nokre koner til førstereisgutar til å fortelja. Størstedelen av boka er likevel via til dei unge gutane som tok hyre på båtane og sigla på dei sju hav.

 

Hasta å samla sogene

Torsdag kveld hadde Kvinnherad Sogelag invitert til presentasjon av boka, og mange av bidragsytarane hadde møtt opp. Anny Mehl innleia på vegne av sogelaget og fortalte litt om bakgrunnen for temavalet til boka.

– På 1950-talet reiste veldig mange unge gutar til sjøs. Me tykte det hasta å få samla det desse gutane opplevde på sine reiser, sa Mehl.

Den vurderinga var på alle måtar rett, då tre av bidragsytarane har falle frå før boka kom tilbake frå trykkeriet. I alt har 11 menn og to kvinner skrive og/eller fortalt om sine opplevingar.

– Eg kan forsikra dykk om at skriftstyret har hatt ei gjevande og krevjande stund med denne boka, sa Mehl, som sjølv hadde tre brør som mønstra på og blei sjømenn.

– Boka byr på lokalhistorisk kunnskap om tida både heime og ute, sa redaktør Rørvik.

I humoristiske vendingar samanlikna han stofftilfanget med det nye kommunestyret.

– I Ølve hadde dei vore ivrige og det var mykje frå Omvikdalen. Og så var det noko frå Halsnøy. Så fekk me skaffa litt til frå ytre luten, slik at me fekk heile kommunen på plass, fortalte han.

 

Real rase

Av dei mange frammøtte bidragsytarane fekk Johannes Tveitnes jobben med å fortelja om yrket.

– Eg har berre gode minne frå den tida, og eg møtte berre gode, reale folk. Me sjøfolk var ein enkel, men real rase. Yrket hadde si stordomstid frå 50-talet til 80-talet, men det har blitt lite omsnakka. Eg er glad for sjansen til å fortelja litt om tida her i denne boka. Me reiste som barn og jobba med stor entusiasme, fortalte Tveitnes.

Han skildra både hyrekontoret og livet om bord, det siste som ei tid med spennande og farlege situasjonar, og med tvilsam HMS.

– Me har hatt lukka med oss me som sit her, slutta han.