– Nei til vindturbinar i Kvinnheradsfjella

NVE har sendt ut «Forslag til nasjonal ramme for vinkraft» Her peiker dei på 13 områder i landet vårt som er eigna for slik utbygging. Store deler av Kvinnherad kommune er tatt med i denne oversikten.

Dette er ikkje eit innlegg mot utvikling av reine og fornybare energikjelder. Det er heller ikkje eit innlegg mot bruk av vindkraft, men det er ein protest mot å utplassere vindturbinar i store  naturareal.

I praksis vert naturområda omgjort til industriområder.  To bilete viser korleis dette vil ta seg ut. Bileta er henta frå ei framstilling av Sveinulf Vågane frå organisasjonen  «La naturen leve». Det første syner omfanget av vegar og oppstillingsplassar som trengs. Desse inngrepa er irreversible – dei kan ikkje bøtast på eller reparerast. Er det slik vi vil gje vidare naturen i Sunnhordaland til våre barn og barnebarn?

Det neste bilete viser dimensjonane på vindturbinane samanlikna med Dalsnuten i Sandnes.

Ein kan berre tenke seg korleis  ei rekke på 15- 20 slike vil  ta seg ut om dei vert plasserte langs Mannsvatnet i Uskedalen, eller i heia frå Mjølkehaug ned mot Svaneheia.

Eg trur vi må avliva nokre myter om vindkraft

Myte 1:  Vi treng vindkrafta for å dekkja det vi treng av energi i framtida.  Denne påstanden vert avvist av svært mange. Vi kan fint produsere meir energi utan fleire store naturinngrep. Energiøkonomisering, solenergi og opprusting av eksisterande vasskraftverk vil langt på veg dekka vårt eige behov. Vindturbinar til havs er og ei løysing. Også her er det miljøproblem, men dei er mindre enn landbaserte løysingar, Dessutan er dei reversible. Men dette er ikkje kraft til bruk i Norge. Det er  kraftproduksjon for eksport til Europa og ikkje til eige bruk det dreier seg om.

 

Myte 2:  Vi bidrar til bruk av reinare energi i Europa ved å eksportere vindkraft frå Norge. Samla krafteksport frå Norge med massiv utbygging av vindturbinar vil berre dekke promillar av det samla kraftbehov i Europa.  Vi betaler ein høg pris for noko som i liten grad løyser klimautfordringane på kontinentet. Dei vil ikkje ha vindturbinar i eige land, men ser mot Norge for å finna billege løysingar. Her er det ikkje heimfallsrettar eller «naturskatt» knytt til konsesjonsvilkåra.

Skal ein eksportera rein energi frå Norge, må det gjerast på måtar som ikkje raserer norsk natur i ein slik storleik som vindkraftverka gjer. Vindkraftutbygging krev areal i ein størrelse som vasskraftutbygging ikkje har vore i nærleiken av.

 

Myte 3. Vindkraft er produksjon av rein energi. Dette reknestykke går ikkje opp. Til produksjon av vindturbinar treng ein ulike typar mineraler. Mange av desse vert produsert med store miljøproblem for menneske og natur i landa som eksporterer dei. Kor «rein» kan ein sei at energien er når ein og reknar med verknader som skuggelegging og blinking, iskast frå turbinvengane, trugsmål mot flora og fauna, tap av landskap og redusert naturkvalitet, turbinstøy og redusert verdi på hytter og eigedomar nær vindkraftverka.  Eg vågar påstå at  den mest framtidsretta og største verdiskapinga vi kan ha i landet vårt i dag er bevaring av  urørt natur.

NVE si utgreiing fortel oss berre noko vi visste frå før. Det bles godt og mykje i Sunnhordaland. Det er ikkje ein konsesjonssøknad, berre ei opning for andre til å søkje. No er det viktig av vi som er glade i sunnhordlandsnaturen utfordrar våre lokalpolitikarar til å ta stilling i dette spørsmålet. Dei kan  ta avgjersle om å stoppe alle utbygging av vindturbinar i Kvinnherad. Dette meiner eg er eit sentralt spørsmål framfor haustens lokalval.

 

Av Knut Sellevold

[gravityform id="11" title="true" description="true"]