– Viktig for oss å fjerna stigmaet

Torsdag hadde Valekrossen open dag. For elevane i helse- og oppvekstfagklassen var det eit kjærkome høve til å imøtegå fordommar knytte til skulen.

– Går du på Valekrossen? Er det ikkje berre galningar som er der? Det er spørsmål eg har fått når eg har sagt kor eg går på skule, fortel Karina Warberg.

Sunde-jenta er ei av åtte i klassen som er den første som får dette tilbodet hos Valekrossen. Det er stort spenn i alder i klassen, med elevar frå 17 til 38 år.

– Me er mange og me snakkar mykje, humrar kvintetten Grenda snakkar, og lovar at det blir mykje latter i løpet av skuledagen.

– Det har vore positivt overraskande til no, og det har vore kjekt, sosialt og lærerikt. Me har fått gjort mykje på kort tid, seier Madelen Hansen Tungesvik og Renate Olderkjær Kolaas.

Tilrettelagt

Jentene har allereie vore på hospitering og fått sjå korleis fleire yrke utfører arbeidet sitt.

– Me har fått innblikk i korleis dei gjer jobbane sine og korleis kvardagane deira er. Nokon av oss har tatt vidaregåande før, men eg syns sjukepleiestudiet og høgskulen blei for mykje. Ved å gjera det slik som dette kan eg få ta eit fagbrev, og koma inn i yrket den vegen, seier Renate.

– Det var eit kjempestort personleg nederlag for meg å slutta, og hadde eg ikkje hatt dette å falla tilbake på, med den tilrettelegginga ein har frå lærarar og medelevar, så trur eg ikkje eg hadde kome meg tilbake på skulebenken etterpå. Og då hadde det blitt vanskeleg å koma seg inn i arbeidslivet etterpå, legg ho til.

– Ikkje alle kan ta høgare utdanning, og det trengs fagarbeidarar også. Her kan ein ta det heile litt ned, meiner Madelen.

Klassen er åtte til vanleg, som er ei stor klasse til Valekrossen å vera. Elevane får tilbod om første året på helse- og oppvekst, men Valekrossen har ikkje tilbod om andre året, då det er meir spesialisert, med ei deling på meir spesifikke fagfelt som både helse, oppvekst, ambulansefag og helseservice, for å nemna nokon. KVV har ikkje alle av desse i dag.

– Det hadde vore fint å kunna halda fram med eit tilrettelagt tilbod, slik at det kan bli noko av oss, fleipar Madelen, før ho blir alvorleg.

– Det er den tilrettelegginga som er viktig for at eg skal koma i mål, og det helst med dei måla eg har sett meg.

Draumar

Renate forklarer at viss ho skulle gått på ein stor skule, ville og brukt opp kapasitet sin på å vera der.

– Eg ville ikkje hatt krefter til å setja meg ned og ta til meg informasjon. Her er det rolegare tempo, me får bidra i større monn til korleis skuledagen blir. Her formar ein skuledagen til kvar einskild. Her er det høg meistring, og då blir det høgare motivasjon. For oss som har slite litt, er tryggleik viktig. Eit trygt og godt miljø gir betre føresetnader for å delta og yta, resonnerer Renate.

Elevane er veldig nøgde med undervisingstilbodet og -forma dei får på Valekrossen, og dei er opptatte av å løfta kvarandre opp. Draumar for framtida har dei alle.

Karina Warberg (27) har eit konkret mål om å bli apotekteknikar, men må då ha vidaregåande.

Irmelin Kilen Pedersen (17) pendlar til Valekrossen frå Stord. Ho vil ta helsefag, og gjerne jobba på institusjonar eller på bufellesskap.

Marion Bakke Eik (23) frå Uskedalen veit ikkje heilt kor ho ser for seg å enda.

– Eg er berre glad for å koma meg vidare. Eg gjekk helsefag, men følte meg tvungen til å droppa ut. Eg hadde treng dette tilbodet før, men Valekrossen har forandra livet mitt, eg hadde ikkje koma meg vidare utan, meiner Marion.

Renate Olderkjær Kolaas, (26) siktar mot erfaringskonsulent, og då er det greitt å ha helsefagleg bakgrunn.

– Kanskje eg kan byggja på med rus/psykiatri, og i framtida ein gong halda føredrag om temaet, seier ho.

Madelen Hansen Tungesvik ser for seg eit arbeidsliv som helsefagarbeidar, med vidare fordjupiung rus/psykiatri.

– Eg er opptatt av sminke og velvære, så noko innan hudpleie ynskjer eg også å ha i botn der, seier Madelen, og utdjupar:

– Me er jo heilt vanlege folk, men treng litt tilrettelegging for å prestera best.

Ikkje sjukehuset

Karina Warberg er glad for å endeleg få utfordra haldningane som er knytt til Valekrossen som skule.

– Det er ikkje sjukehuset, det er ei avdeling av Kvinnherad vidaregåande skule. Det er for vanlege folk som har litt meir utfordringar enn andre. Det er ikkje eit galehus. Me er ikkje pasientar, poengterer Karina.

Jentene er tydelege og frontar at stigmaet rundt Valekrossen må vekk.

– Me ynskjer å visa at dette er eit godt tilbod for mange. Me er vanlege folk som går her, påpeikar Madelen.

– Når ein kjem frå ungdomskulen er det ikkje farleg å få litt ekstra hjelp og tilrettelegging for at du skal lukkast med å koma dit du vil. Det er viktig å ta val for seg sjølv. Å gå her gir oss betre sjanse for å få til det me sjølve vil, legg ho til.

– Når ein søkjer her, så må ein ha med ein uttale frå ein fastlege eller behandlar som seier noko om behovet til den einskilde, poengterer lærar Christin Sund, som elevane omtalar som verdas beste lærar.

– Me syns alle at det er viktig å snakka om desse utfordringane, for eg trur dette er eit tilbod eg kanskje hadde behov for tidlegare. Eg trur også at me hadde trengt den stemma eg no får høve til å vera for nokre år tilbake, sluttar Renate.

Avdelingsleiar for Valekrossen Julie Holmedal Askeland melder om ein vellukka open dag på skulen.

– Me har hatt besøk av ulike fagfelt, som ungdomslosar, frisklivsentralen, ergoterapeutar, og fysioterapeutar, og føresette, potensielle elevar og lokale nyfikne, seier ho.

Skuletilbodet har hatt ei stor vekst siste året.

– No er me 25 elevar, medan det var 10 i førre skuleår. Me skal tilby eit undervisingsopplegg med små grupper, ideelt sett med klassar på fem-seks elevar. Me ser ein auka pågang på tilbodet vårt, me er ikkje der enno at me må seia nei til interesserte, men telefonane kimar og det kjem stadig pågang om plass her, så me får sjå kva 2023 bringer, sluttar Askeland.