Vitja veglaus mjølkebonde

Bonde Ole Kristoffer Vågen på Skorpo imponerte og underheldt ein stor delegasjon landbruksfolk som kom på besøk i går.

Om lag 50 avløysarar og landbruksvikarar, samt administrasjonane i NLT Sogn og Fjordane og NLT Hordaland, vitja onsdag garden til Ole Kristoffer Vågen. Grenda fekk vera med på turen.

I strålande sol tok «Rygerfonn» med seg ein humørfylt gjeng over fjorden. I løpet av eit tre dagars kurs stod mellom anna Skorpo på programmet, der Ole Kristoffer Vågen skulle fortelja litt om korleis det er å driva mjølkeproduksjon på ei veglaus øy. Vågen stod klar på kaien for å ta oss i mot.

Ingen svin på skogen

Ole Kristoffer har budd på Skorpo heile livet. No er det berre han på heile øya som driv gard. erHe  Her har han mjølkekyr, høner og sauer.

– Eg har vel omtrent noko slikt som seks til åtte kyr. Mjølkebilen kjem ned på kaien i Uskedalen. Eg brukar lesseapparat og pallegaffel for å få mjølketanken ned i båten, så fraktar eg den over, fortel Vågen

– Har du berre kyr og sauer? Eller har du gris òg? spør nokon i forsamlinga.

– Nei, eg har ‘kje fått noko svin på skogen enno, glimtar bonden til ein humrande gjeng.

– Korleis gjer du det med dyrlege då? spør ein annan.

– Eg må henta dyrlegen sjølv med båt. Får ingenting for transport lengre. Slik var det ikkje før, sukkar Vågen.

Godt og blanda

Nyleg tok Ole Kristoffer over sauene til naboen som døydde tidlegare i år. Han vil ha så mange sauer gåande slik at den eldste garden på Skorpo ikkje gror att. Det kjem mange spørsmål om beiting og kor på øya han har sauene.

– Det finns ikkje gjerde som er bra nok, så dei går jo der dei vil. Ikkje alltid like populært blant hytteeigarane, men, no er det no dei som har gjerdeplikt, så då er ikkje det mitt problem, humrar Vågen.

– Er det villsau du har? spør ein av karane.

– Nei, svarar Vågen kontant.

­– NKS då, eller? prøver han vidare.

– Du, det er mykje løye blanda inn i dei der. Nokon har kort hale og nokon har lang, smiler Vågen.

– Var han ungkar han som døydde? spør ei anna.

– Nei, han var ikkje ungkar, men han døydde likevel, seier Vågen til ei lattermild forsamling.

Silokonsert

Oppe ved bruket får vi sjå kor avløysar Karl Heinz har øvingsrommet sitt. I ein gamal silo står eit trommesett. Jammen santen får vi ein solokonsert.

– Eg har budd her i 13 år no, og trivst veldig godt. Det var litt tilfeldig at eg kom hit. Eg såg ein annonse i avisa, og den søkte eg på. Så blei eg verande, smiler tyskaren.

I tillegg å vera avløysar på garden så fiskar han på fritida.

– Ein får den beste fisken her! Ferskare fisk får du ikkje. Kan ikkje samanliknast med Tyskland i det heile, seier Heinz engasjert.

Det er ikkje kvar dag dei fastbuande på Skorpo får over 50 gjester. Karl må ta bilete av heile bølinga når dei traskar nedover mot «Rygerfonn» att. Bonden sjølv må beint fram ha eit bilete av at «Rygerfonn» ligg til kai, og får landbruksvikar Kari T. Øvstebø til å foreviga det heile. Den blide bonden følgjer oss heilt ned att, og vinkar oss av garde etter strålande timar på Skorpo.